Odamlar

Ko’hna xotiralar mahzun ko’z ochdi,

Hayot qozonida ko’paydi kamlar.

Quyosh chiqqaniga ming yildan oshdi,

Nega uyg’onmaydi odamlar?

                       ***

Qadamlar nojo’ya qadamlar og’ir,

Giyohlar ko’zida obi zamzamlar.

Yuzin yashirib yig’lamoqda yer,

Nega ishonmaydi odamlar?

                        ***

Qo’llarida cho’g’ni asragay qanday,

Nahot o’chib borar asriy bu shamlar.

Jannatga buyurtma berib qo’yganday,

Nega shoshilmaydi odamlar.

                        ***

Shabnamlar alvido aytdilar sokin,

Bu nurli visoldan titragan damlar.

Bu tong oxirgisi bo’lishi mumkin,

Nega uyg’onmaydi odamlar?

                                                         Fazliddin Burxonov